مینویسم نام تو بر اول دیوان خویش تا زرحمت در گشایی بر سر بیمار خویش

                                 کعبه دل

                 گــــــــه احـــــــــرام، روز عیـــد قربان      سخن می گفت با خود کعبه زینسان

                 کــــــــه من،مرآت نــــور ذوالجــــلالم       عـــــروس پــــــرده بــــزم وصـالـــم

                 مـــــــرا دست خلیل الله بر افراشت       خــداونـــدم عـــزیـــز و نــامـــور داشت

                 نباشـــد هیچ انــــدر خطـــه خـــاک        مکانی همچــو مــن، فرخنده و پــاک

                 چو بزم من،بساط روشنی  نیست        چـو ملک من، سـرای ایمنی نیست

                 بســی ســـرگشته اخلاص داریـــم        بســـی قــــربانیان خــــــاص داریــــم 

                 اساس کشور ارشـــــاد، از ماست         بنـــــای شـــوق، را بنیاد از مــاست

برای خواندن بقیه ی شعر    ((پروین اعتصامی)) به ادامه ی مطلب بروید